نقش پیش بینی کننده شاخص های شهر دوستدار سالمند در تعلق اجتماعی سالمندان شهرستان محمدیه، قزوین

حس تعلق برای سلامت جسمی، روانی و تعاملات اجتماعی سالمندان، ضروری است. شهر دوستدار سالمند، طیف گسترده ای از فرصت را برای مشارکت اجتماعی سالمندان فراهم می کند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش پیش بینی کننده شاخص های شهر دوستدار سالمند در تعلق اجتماعی سالمندان شهرستان محمدیه در استان قزوین، انجام شد.

این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 300 سالمند در سال 1401 انجام شد. سالمندان با روش نمونه گیری خوشه ای از 6 منطقه شهرداری شهر محمدیه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از چک لیست مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه های شهر دوستدار سالمند و تعلق اجتماعی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. از رگرسیون خطی چندمتغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.

میانگین سنی سالمندان مشارکت کننده در مطالعه 6/00± 67/55 سال و در محدوده سنی 60 تا 84 سال بود. اکثر سالمندان، مرد (157 نفر، 52/33 درصد)، متاهل (216 نفر، 72/00 درصد) و بی سواد (157 نفر، 52/33 درصد) بودند. در ارتباط با شاخص های شهر دوستدار سالمند، بیشترین میانگین نمره مربوط به رضایتمندی سالمندان از شاخص های ایمنی و سهولت تردد (4/51± 16/86) و فضاهای باز شهری (61/47±45/11)، بود. همچنین نتایج رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد وضعیت تاهل (β=0.-0/150، P=0/006)، تحصیلات در سطح زیر دیپلم (β=0/170، P=0/003) و دیپلم (β=0/192، P=0/001) و شاخص ایمنی و سهولت تردد (β=0/328، P<0/001) پیش بینی کننده های تعلق اجتماعی سالمندان بودند.

در مطالعه حاضر، اکثریت سالمندان از شاخص های شهر دوستدار رضایت نداشتند. بر اساس نتایج، سالمندانی که احساس امنیت می کردند و دسترسی آسان به وسایل نقلیه عمومی داشتند، احساس تعلق اجتماعی بالاتری را گزارش کردند. نتایج مطالعه حاضر می تواند به سیاست گذاران و مدیران، جهت طراحی فضای شهری و مناسب سازی آن برای سالمندان، کمک موثری کند.