بررسی کاربردشناختی زبان نمایشی در نمایشنامه های بهمن فرسی (نمونه های مطالعاتی: گلدان، بهار و عروسک، چوب زیر بغل، دو ضربدر دو مساوی بی نهایت و پله های یک نردبان)

زبان شناسی علمی است که زبان انسان ها را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد و در پی کشف اصولی است که زیربنای ویژگی های اصلی زبان را تشکیل می دهند. یکی از شاخه های زبان شناسی، کاربردشناسی است که به بررسی پاره گفتارها در درون بافت می پردازد واصول چهارگانه گرایس، ادب و نوبت گیری از جمله عواملی هستند که در کاربردشناسی مورد مطالعه قرار می گیرند که در این پژوهش به بررسی آن ها در نمایشنامه های بهمن فرسی پرداخته شده است. براساس داده های جمع آوری شده پژوهش، نمایشنامه های دو ضرب در دو مساوی بی نهایت و گلدان با بیشترین نقض اصول رعایت مکالمه و نمایشنامه پله های یک نردبان دارای بیشترین رعایت اصول مکالمه در بین سایر  نمایشنامه های فرسی می باشند. هم چنین بیشترین نقضی که در دیالوگ نویسی آثار نمایشی فرسی مشاهده شد، نقض اصل کمیت بود. تکرار و زیاده گویی در دیالوگ های شخصیت ها از مهم ترین و پرکاربردترین تکنیک های پیشبرد پلات و مکالمه در آثار نمایشی فرسی به شمار آمد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی به تحلیل الگوی داده ها در چارچوب نظریات کاربردشناسی زبان پرداخته است.