تحلیل ساختاری ارتباط اخلاق حرفه ای و خودکارامدی شغلی با رضایت شغلی با نقش واسطه ای توسعه حرفه ای اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
هدف

پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه ای توسعه حرفه ای در رابطه اخلاق حرفه ای و خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران انجام شد.

روش

روش پژوهش، توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بودند که با استفاده از نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب، 245 نفر به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه توسعه حرفه ای پورکریمی (1389)؛ اخلاق حرفه ای اعضای هیئت علمی پورکریمی و همکاران (1398)؛ رضایت شغلی قموشی و پورکریمی (1401) و خودکارامدی شغلی بندورا (1977) استفاده شد. پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه توسعه حرفه ای 94/0=α؛ اخلاق حرفه ای 95/0=α؛ رضایت شغلی 80/0=α و خودکارامدی شغلی 86/0=α به دست آمد. روایی ابزار با استفاده از روایی سازه (تحلیل عاملی تاییدی) تایید شد.

یافته ها

نتایج مدل یابی معادلات ساختاری پژوهش نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار است.

نتیجه گیری

مدل یابی معادلات ساختاری حاکی از عدم معناداری تاثیر اخلاق حرفه ای بر رضایت شغلی (0.19=γ)، است. اخلاق حرفه ای بر توسعه حرفه ای (0.24=γ)؛ خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی (0.57=γ) و خودکارامدی شغلی بر توسعه حرفه ای (0.65=γ)، تاثیر مثبت و معناداری داشته است و توسعه حرفه ای بر رضایت شغلی (0.34- =β) تاثیر منفی داشته است. تاثیر غیر مستقیم و منفی اخلاق حرفه ای بر رضایت شغلی با میانجی گری توسعه حرفه ای (0.08-) معنادار نبوده؛ همچنین تاثیر غیر مستقیم و منفی خودکارامدی شغلی بر رضایت شغلی با میانجی گری توسعه حرفه ای (0.22-) معنادار بوده است.

زبان:
فارسی
صفحات:
3 تا 36
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2778575 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)