نقش رویکرد سیاسی امام خمینی در ارتقاء «شیوه اجتهاد حوزوی»

در بینش و رویکرد سیاسی امام خمینی عناصری وجود دارد که در دو سطح «موضوع شناسی» و «حکم شناسی»، شیوه اجتهادی حوزه های علمیه را تعمیق بخشیده است. پرسش پژوهش حاضر این است که مولفه های رویکرد سیاسی امام خمینی که بر «روش اجتهادی مصطلح» تاثیر داشته است، کدامند؟ این پژوهش با روش تحلیلی- مقایسه ای و نگرش درجه دومی به روش اجتهاد، تلاش می نماید تا چگونگی ارتباط اندیشه سیاسی ایشان بر «سبک اجتهاد پویا» را کالبدشکافی کرده و پیامدهای آن را در مقایسه با «اجتهاد صاحب جواهری»، مورد تامل قرار دهد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که، «عمل و تکالیف سیاسی» که از تفسیر «موضوعات» و «نصوص»، و از مجرای «روش اجتهاد» استخراج می شوند، در دو سطح نصوص و موضوعات احکام، دستخوش تغییر رویکردی شده است. رویکرد اجتماعی، حکومتی و نظام وار امام خمینی موجب شد تا موضوع شناسی و نص شناسی فقهی از دایره فردی، انتزاعی و ایستا فراتر رفته، و به عرصه عمل سیاسی- اجتماعی و حکومتی متحول شده، و نهایتا سبک اجتهادی حوزه های علمیه را از حالت «ایستا» به «پویا» ارتقاء دهد.