مدل پارادایمی توانمندسازی حرفه ای مدیران با رویکرد پویایی سیستم‎ها در آموزش عالی

با توجه به شرایط متغیر، پویا و پیچیده دانشگاه ها در عصر حاضر، به نظر می رسد توفیق موسسات و مدیران آموزش عالی جهت توانمندسازی حرفه ای،  به کیفیت و چگونگی برنامه ریزی، تدوین و اجرای طرح های متناسب با شرایط درونی و محیطی دانشگاه بستگی دارد. از این روی رویکرد پویایی سیستم ها به دلیل انعطاف پذیری و هماهنگ بودن با نظام آموزش عالی می تواند ابزار مفیدی برای بهینه سازی نظام آموزش عالی باشد. این پژوهش با هدف ارائه الگوی توانمندسازی حرفه ای مدیران با رویکر پویایی سیستم ها در آموزش عالی انجام شد.

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا در زمره تحقیقات آمیخته در دو فاز کیفی-کیفی بوده که در فاز اول  از روش نظریه برخاسته از داده‎ها  با رویکرد استراوس و کوربین و در فاز دوم با توجه به ویژگی های کل گرایی و با تاکید بر تعامل بین اجزا سیستم از روش پویایی سیستم ها، با مدل پنج مرحله ای استرمن استفاده شد. محیط این پژوهش دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی و دانشگاه های آزاد اسلامی بود. مقوله های موثر بر توانمندسازی حرفه ای مدیران آموزش عالی با مشارکت 10 نفر از مدیران آموزش و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند جستجوگردید و روابط علت و معلولی آنها از طریق برگزاری 5 جلسه مدل سازی گروهی با ذینفعان و خبرگان بدست آمد. برای مشخص کردن اعتماد و اطمینان داده ها از روایی محتوا و مرور خبرگان استفاده شد.

یافته های حاصل از شبیه سازی نشان داد 16 مقوله به عنوان علت و 31 مقوله به عنوان معلول که برخی از آنها در دو نقش علت و معلول قرار داشتند تعیین و با توجه به تقدم تاثیر مقوله ها بر یکدیگر، با استفاده از نرم افزار و نسیم الگوی توانمندسازی حرفه ای مدیران با رویکرد پویایی سیستم ها در آموزش عالی ترسیم گردید.

باتوجه به تعیین روابط علت و معلولی مقوله های توانمندسازی حرفه ای مدیران آموزش عالی، مشخص گردید توانمندسازی حرفه ای در گرو توسعه مهارت های مدیریتی، رهبری و فردی است و مهارت‎های مورد اشاره با در نظر گرفتن خلاقیت و نوآوری، محیطی انگیزاننده، شایسته سالاری، توسعه ارتباطات، توجه به مشکلات و رسیدگی به آنها، تطبیق شغل و شاغل با مد نظر قرار دادن تفکر جمعی و فراهم نمودن منابع مالی مورد نیاز زیر سایه سازمانی مستقل و راهبر امکان پذیر است.