مجموعه گرانیتوئیدی عزیزآباد - هزارخانی در شمال شرق سنقر: نشانه ای از رخداد فرورانش و تنوع ماگمایی در قوس قاره ای سنندج- سیرجان شمالی

منطقه مورد مطالعه در شمال زون سنندج- سیرجان، در شمال شرقی سنقر (استان کرمانشاه) واقع شده است. بر اساس مشاهدات صحرایی و داده های کانی شناسی، گرانیتوئید کالک آلکالن نوع I عزیزآباد-هزارخانی از گرانیت ها، مونزونیت ها و دیوریت ها و حجم کمتری از سنگ های گابرویی تشکیل شده است. تغییرات فراوانی عناصر اصلی و کمیاب نشان دهنده طیف ترکیبی پیوسته نیست و بنابراین منشا هم ماگمایی را پیشنهاد نمی کند. بر اساس شواهد ژئوشیمیایی، نمونه ها از عناصر ناسازگار مانند Th، Rb، La، Ce و Nd غنی شدگی و از Nb، Ti و Eu تهی شدگی داشته و همچنین دارای سرشت متاآلومینوس هستند. این ویژگی ها نقش پوسته قاره ای و مذاب های حاصل از پوسته را منعکس می کنند. نمودارهای متمایزکننده جایگاه های زمین ساختی نشان می دهد این مجموعه سنگ ها متعلق به قوس آتشفشانی و محیط حاشیه فعال قاره ای هستند. با توجه به تاریخچه زمین شناسی این ناحیه، می توان آن را به فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر میکروپلیت ایران مرکزی نسبت داد. پیشنهاد ما این است که ماگماهای گوشته بازالتی پریشان و دروازه ممکن است گرمای مورد نیاز برای ذوب بخشی سنگ های منشا مختلف مانند آمفیبولیت ها، متابازیت ها و متاآندزیت ها را از طریق انتشار گرما فراهم کرده باشند.