اثربخشی برنامه بازتوانی ریوی بر رضایت و خود کارآمدی جنسی مردان مبتلا به انسداد مزمن ریوی : یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

مبتلایان به بیماری انسداد مزمن ریوی در معرض خطر بیشتر از نظر مواجهه با مشکلات مربوط به نقص عملکرد جنسی نسبت به همسالان خود هستند. این مطالعه با هدف اثربخشی برنامه بازتوانی ریوی بر رضایت و خودکارامدی جنسی بیماران مرد انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع کارازمایی بالینی تصادفی بود. بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، به تعداد 40 نفر با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه در ابتدا پرسشنامه های رضایت جنسی هادسون (1981) و خودکارامدی جنسی وزیری (1387) را تکمیل نمودند. برای افراد گروه مداخله برنامه باز توانی ریوی اسچیرمیسر و همکاران (2021) اجرا شد.. هر دو پرسشنامه بلافاصله و یک ماه پس از پایان مداخله نوسط شرکت کنندگان در هر دو گروه تکمیل شد . داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و تست تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

کلیه نمونه ها مرد و اکثر آنان در سن 50-45 سال بودند . میانگین امتیاز رضایت جنسی و خودکارامدی جنسی قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در گروه مداخله، میزان رضایت جنسی و خودکارامدی جنسی بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله (001/0>p) به طور معنی داری بیش از قبل مداخله بود.

در این مطالعه برنامه باز توانی ریوی موجب بهبود خودکارامدی و رضایت جنسی بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریوی شد. بنابراین اجرای این برنامه ها برای بهبود فعالیت جنسی در این بیماران پیشنهاد می شود