مقایسه اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن با زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر اضطراب دلبستگی زوجین

ریشه مشکلات زناشویی و راه های برطرف کردن آن، تنها مربوط به یکی از زوجین نیست؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن با زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر اضطراب دلبستگی زوجین انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری سه ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره جنسی نجات در شهر تهران در سال 1402 تشکیل دادند. از میان آن ها 45 زوج داوطلب واجد شرایط، وارد مطالعه شدند و با همگن سازی سن و مدت زمان شروع زندگی مشترک، در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. شرکت کننده ها به پرسش نامه تجدیدنظرشده تجارب در روابط نزدیک بزرگسالان (برنان و همکاران، 1998) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0٫05 به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد.

اثر گروه و اثر زمان و اثر متقابل گروه و زمان بر متغیر اضطراب دلبستگی معنادار به دست آمد (0٫001>p)؛ همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنادار میانگین نمرات زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن و زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب با یکدیگر (0٫044=p) و با گروه گواه (0٫033p=) و (0٫045=p) در متغیر اضطراب دلبستگی بود. در دو گروه آزمایش، تفاوت معناداری در میانگین نمرات اضطراب دلبستگی در پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری وجود داشت (0٫001=p)؛ اما تفاوت معناداری بین پس آزمون و پیگیری در دو گروه آزمایش مشاهده نشد که ماندگاری اثربخشی هر دو رویکرد زوج درمانی را در پیگیری نشان داد (0٫05<p).

براساس یافته های پژوهش زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن درمقایسه با زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر کاهش اضطراب دلبستگی اثربخش تر است؛ بنابراین، استفاده از این برنامه به عنوان رویکردی پیشگیری کننده از مشکلات زوجین پیشنهاد می شود.