بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و قصد جابه جایی با نقش میانجی اوباشگری سازمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سکوت سازمانی و قصد جابه جایی با نقش میانجی اوباشگری سازمانی در بیمارستان قائم مشهد است. هدف این پژوهش کاربردی و روش و ماهیت توصیفی-پیمایشی آن از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را تمام کارکنان بیمارستان قائم مشهد هستند که با توجه به فرمول کوکران 294 نفر به صورت تصادفی ساده برای نمونه انتخاب شدند. داده ها با پرسش نامه جمع آوری شد، بدین صورت که برای سنجش سکوت سازمانی از پرسش نامه ون داین و همکاران (2003) ، برای سنجش قصد جابه جایی از پرسش نامه موبلی و همکاران (1979) و برای اوباشگری سازمانی از پرسش نامه پرانجیک و همکاران (2006) استفاده شد. پایایی پرسش نامه مذکور با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای اوباشگری سازمانی (8/0)، سکوت سازمانی (74/0) و قصد جابه جایی (87/0) به دست آمد و روایی محتوا و صوری پرسش نامه نیز تایید شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ایموس 24 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین سکوت سازمانی با قصد جابه جایی رابطه ای معنادار وجود دارد و نقش میانجی اوباشگری سازمانی تایید شد.