عدم رعایت مصلحت موکل در عقد وکالت بازاندیشی در تفسیر ماده 667 قانون مدنی

یکی از چالش برانگیزترین موضوعات عقد وکالت پاسخ به این پرسش است که جایگاه رعایت مصلحت موکل در نظام حقوقی ایران و در شرایط معاملات جاری در بازار چیست؟ از دیرباز عدم رعایت مصلحت موکل خود دغدغه فقیهان و سپس حقوقدانان بوده است. اگر در ضرورت رعایت مصلحت موکل تردیدی روا نبوده است، باری در تعیین آثار عدم رعایت مصلحت موکل اختلاف نظرها مشهود است، و نیز حقوقدانان در خصوص تعیین معیاری برای تبیین دایره مصلحت آن را به عنوان مفهومی کیفی می انگارند و به عرف اتکا می کنند، اگرچه دغدغه انجام معاملات بدون رعایت مصلحت موکل همواره همراه ایشان بوده است. در این پژوهش ابتدا در مقام تبیین مفهوم و جایگاه عدم رعایت مصلحت موکل با نگاهی متفاوت در حقوق ایران هستیم و در ادامه مبنایی علمی برای تعیین معیار کمی عدم رعایت مصلحت و اثر آن در صحت و بطلان و یا عدم نفوذ عقد ارائه شده است، باشد که جامعه حقوقی پذیرای این رویکرد نوین باشد.