خوی استکباری و راهکارهای مقابله با آن از نگاه قرآن و نهج البلاغه

استکبار رذیله ای اخلاقی و اجتماعی است که ریشه برخی رذائل همچون ظلم، عصیان و طغیان است. این موضوع از دو وجه فردی(به عنوان رذیله ای نفسانی) با عبارات «کبر» و «تکبر» و وجه اجتماعی آن (به عنوان آفتی حاکمیتی) با عبارت «استکبار» مطرح شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، پدیده ی استکبار قدمتی دیرینه، به اندازه ی عمر بشر بر روی زمین تا عصر حاضر داشته و گستره ی آن نیز همه ی اقشار و آحاد جامعه انسانی از صدر تا ذیل را در بر می گیرد. وجود زمینه ها و آمادگی های فردی در ابتلای افراد به خوی استکباری بسیار موثر است و عوامل مختلف اجتماعی، اقلیمی و فرهنگی  نیز در تشدید و تقویت آن نقشی قابل توجه دارد. به نظر می رسد هیچیک از رذائل اخلاقی به اندازه این رذیله، از نظر سابقه تاریخی و فراگیری آن، جامعه بشری را تحت تاثیر قرار نداده است. بنا بر این، آموزش فضائل و رذائل اخلاقی، معرفی اسوه های عملی تواضع و تبیین تبعات خوی استکباری می تواند از راهکارهای مقابله با ایجاد و رشد این روحیه در افراد محسوب شود.