نقشه شناخت فازی برای ریسک های مدیریت منابع انسانی در صنعت نسل چهارم خودروسازی

یکی از چالش های مدیریت منابع انسانی، تاثیر ریسک های صنعت نسل چهارم بر کاهش بهره وری نیروی انسانی است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر شناسایی و تعیین روابط علت-معلولی ریسک های منابع انسانی در صنعت نسل چهارم خودروسازی می باشد.

 روش شناسی:

 این پژوهش به صورت آمیخته (کیفی-کمی) انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، 16 نفر از خبرگان و مدیران شرکت خودروسازی می باشد که به روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند انتخاب شدند. ریسک ها با ابزار مصاحبه و رویکرد تحلیل محتوا ترکیبی (جهت دار-عرفی) در بخش کیفی شناسایی و استخراج شدند و سپس با روش دلفی فازی ارزیابی شدند. 

یافته بخش کیفی نشان داد که مهم ترین ریسک ها شامل «ریسک روانشناختی»، «ریسک فنی»، «ریسک عملیاتی»، «ریسک اجتماعی»، «ریسک قانونی»، «ریسک سازمانی»، «ریسک مدیریتی» و «ریسک اقتصادی» است. سپس داده های گردآوری شده از طریق پرسش نامه مقایسات زوجی به روش نقشه شناخت فازی تجزیه و تحلیل شدند. یافته های این بخش نشان داد که «ریسک برنامه ریزی منابع انسانی 4.0»، «ریسک سرمایه گذاری کارکنان 4.0»، «ریسک پرداختی ها کارکنان 4.0»، «ریسک مقررات کارکنان 4.0»، «ریسک استانداردهای صنعت 4.0» و «ریسک رهبری کارکنان 4.0» هدایت کننده ریسک ها هستند به طوری که ارتباط از طریق «ریسک برنامه ریزی منابع انسانی 4.0» و «ریسک امنیت شغلی کارکنان 4.0» به سراسر سیستم منتقل می شود. 

طبق این یافته ها، نتیجه می شود که ضعف برنامه ریزی منابع انسانی 4.0 موجب تشدید ریسک ها می شود به گونه ای که امنیت شغلی کارکنان را به خطر می اندازد و پیامد آن مشکلات روانشناخی برای کارکنان صنعت نسل 4.0 است. توصیه می شود که تصمیم گیرندگان خودروسازی بر استراتژی منابع انسانی دیجیتال تمرکز کنند.