تاملی بر قضاوت اهل سنت از منظر قرآن کریم

ازآنجاکه قاضی، نقش غیرقابل انکاری در اجرای قوانین و حدود الهی دارد، باید صفات ویژه ای داشته باشد تا بتوان امرخطیر قضاوت را به او سپرد. برای ورود به منصب قضاوت، شرط ایمان گفته شده که منظور از آن در لسان فقهای امامیه، شیعه اثناعشری بودن است. درمورد این شرط در قاضی دو دیدگاه مطرح است؛ طرفداران دیدگاه شرطیت ایمان در قضا، به ادله ای ازجمله آیات و روایات استناد کرده اند. گروه دیگر پس از تفکیک میان نظام قضایی قدیم و جدید و با تمسک به اطلاق برخی آیات، برآیند حکم قضایی را مهم دانسته اند. پژوهش حاضر با بررسی و نقد ادله طرفین بر این باور است که آیات قرآنی نمی توانند مثبت و نافی اشتراط ایمان در قاضی باشند، ولی با عنایت به روایات، طرح دعوا نزد قاضی غیرمومن نهی شده است که این نهی، قضات منصوب ازسوی حاکم را دربرنمی گیرد؛ بنابراین چنانچه حاکم قضاوت غیرمومن را به ویژه در احوال شخصیه صلاح بداند، مانعی نخواهد داشت.