تاثیر آموزش خودمدیریتی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

از عوارض بیماری دیابت نوع دو می توان به عوارض دهانی- دندانی اشاره نمود که منجر به کاهش کیفیت زندگی بیماران نیز می گردد. خودمدیریتی بیماری می تواند مشارکت فعال بیمار در امر مراقبت از خود و مسئولیت پذیری در کنترل عوارض، حفظ استقلال و بهبود کارایی وی را به دنبال داشته باشد. لذا این مطالعه باهدف تعیین تاثیر آموزش خودمدیریتی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

در این مطالعه کار آزمایی بالینی، پس از کسب رضایت آگاهانه، 70 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در بیمارستان طرفه تهران، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با روش بلوکی تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل، هرکدام 35 نفر تخصیص داده شدند. پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان ابتدا برای همه بیماران تکمیل شد. در گروه مداخله علاوه بر اقدامات معمول، پروتکل آموزشی خودمدیریتی در 12 جلسه برگزار شد و گروه کنترل فقط اقدامات روتین را دریافت کردند. در انتها مجددا پرسشنامه ها توسط نمونه ها تکمیل شدند و سپس داده ها در محیط نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 با آزمون های کای اسکوئر، آزمون تی مستقل و زوجی تجزیه وتحلیل شدند.

یافته های مطالعه حاضر نشان داد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان بعد از مداخله، در گروه کنترل به میزان 2/0±32/1-کاهش یافت، گرچه این تغییر معنی دار نبود (05/0≥P). بااین حال، این کاهش در گروه مداخله به میزان 6/0±05/7- بود که ازنظر آماری معنی دار بود (05/0≤P). این یافته ها نشان می دهد، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان بعد از مداخله آموزشی به میزان 5/12 درصد ارتقاء یافت.

از نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که آموزش خودمدیریتی می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شود. لذا با توجه به تاثیر مثبت آموزش خودمدیریتی دیابت بر سلامت دهان و دندان، پیشنهاد می شود در جهت ارتقای کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان بیماران مبتلا به دیابت این روش استفاده گردد.