ارائه مدل ریاضی به منظور اندازه گیری قابلیت اطمینان در شبکه توزیع برق قدرت

امروزه پیشرفت روز افزون در فناوری، گسترش و توسعه نیازهای بشر به تکنولوژی های پایدار سبب شده تا توجه به انرژی الکتریکی بیش از گذشته در مرکز توجه قرار گیرد. از این رو افزایش قابلیت اطمینان در سیستم های الکتریکی در صنعت برق بسیار حائز اهمیت می باشد. هدف از این پژوهش ارائه مدل ریاضی جهت محاسبه و افزایش قابلیت اطمینان در شبکه توزیع برق قدرت می باشد. این پژوهش از نظر هدف و نتایج، کاربردی و از منظر روش و ماهیت اجرا مبتنی بر پژوهش عملیاتی است که با بهره گیری از مدل سازی ریاضی و با استفاده از نرم افزار پایتون بر اساس داده هایی در بازه زمانی 1398 تا 1402 انجام شده است. یافته ها نشان می دهد پارامترهایی نظیر دژنکتور ها، باسبارهای فشار قوی و فشار ضعیف، ترانس های قدرت 20 کیلو ولت به 400 ولت، کابل های ارتباطی، خازن ، ژنراتور و یو پی اس در محاسبه قابلیت اطمینان این شبکه از اهمیت بالاتری برخوردار هستند. از این رو با عنایت به هدف و محدودیت های متناظر با هر پارامتر مدل ریاضی مناسب ارائه شده است. نتایج نشان می دهد پس از 50 تکرار و شبیه سازی، خط فوق اضطراری از بین چهار فیدرخروجی دارای اهمیت و رتبه بالاتری در قابلیت اطمینان می باشد. ضمنا بر اساس مدل ارائه شده مشاهده شده است کل خط بیست کیلوولت تحت بررسی دارای 0.67 درجه از قابلیت اطمینان می باشد. نتایج این تحقیق می تواند مبنای مناسبی جهت اجرای پروژه های پژوهشی و عملیاتی در شبکه های گسترده شعاعی در صنعت برق به شمار آید.