بررسی الگوی اپیدمیولوژیک و نقشه پراکنش جغرافیایی حیوان گزیدگی در استان کرمانشاه: یک مطالعه مقطعی

 حیوان گزیدگی یک مشکل بهداشت عمومی با پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و روانی است. هدف مطالعه بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک و جغرافیایی حیوانات گزیدگی در استان کرمانشاه بود.

 اسناد موجود ثبت حیوان گزیدگی مراکز بهداشتی درمانی و پیشگیری از بیماری های واگیر دانشگاه علوم پزشکی طی سال های 1401-1390 مطالعه گذشته نگر توصیفی مقطعی شدند. آنالیز داده ها با روش توصیفی فراوانی (میانگین، واریانس و انحراف معیار)، مربع کای- دو و استفاده از نرم افزار Arc GIS برای ترسیم نقشه پراکنش جغرافیایی انجام شد. رعایت ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظر گرفته شد.

 درمجموع 52816 حیوان گزیدگی در سراسر استان گزارش شد. روند بروز موارد حیوان گزیدگی در 12 سال مزبور رو به افزایش بود. گزارشی ناشی از مرگ نبود. بیشترین حیوان مهاجم سگ با 87% بود و از لحاظ محل آناتومیک بیشترین آسیب ها در اندام های تحتانی (50/42%) بود. روستاییان و حاشیه نشین ها با  33/53% بیشترین گروه تحت تهاجم حیوان بودند. مردان 68/75% و زنان 31/25% را تشکیل دادند. گروه سنی در کل جمعیت مورد مطالعه 7 تا 30 سال با 27% بیشترین میزان آسیب را داشتند. بیشترین موارد گزش در تابستان و بهار و کمترین در پاییز و زمستان گزارش شد.

 با توجه به شیوع نسبی حیوان گزیدگی در استان کرمانشاه، بررسی الگوهای GIS نحوه ی انتشار حیوان گزیدگی و شناسایی مناطق اندمیک، ارائه طرح های آموزشی هدفمند، برنامه های مداخله ای جهت پیشگیری و کاهش حیوان گزیدگی به ویژه در فصول تابستان و بهار با تاکید بر افزایش آگاهی افراد و ایمن سازی سگ ها ضروری است.