تاثیر هم زمان تمرینهای تناوبی با شدت بالا (HIIT) و رژیم غذایی پرچرب بر TGF-β1 و MMP-9 و MMP-2 در بافت چربی زیرپوستی رت های نر

فیبروز بافت چربی در اختلال متابولیسم گلوکز و مقاومت به انسولین در چاقی نقش دارد؛ اما تاثیر ورزش بر پیشرفت فیبروز بافت چربی هنوز ناشناخته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر هم زمان تمرین های تناوبی با شدت بالا و رژیم غذایی پرچرب بر TGF-β1 و MMP-9 و MMP-2 در بافت چربی زیرپوستی رت های نر انجام شد.

سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه، رژیم غذایی معمولی (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی معمولی+ تمرین های تناوبی با شدت بالا (ND+HIIT) و رژیم غذایی پرچرب +تمرین های تناوبی با شدت بالا (HFD+HIIT) تقسیم شدند. پروتکل HIIT شامل هشت مرحله فعالیت با شدت معادل 90 درصد حداکثر ظرفیت دویدن و دوره استراحت فعال 5/2 دقیقه ای با شدت معادل 50درصد MRC به مدت 12 هفته (5 جلسه در هفته) بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه های چربی زیرپوستی و خون جمع آوری شدند. برای اندازه گیری میزان بیان پروتئین TGF-β1 از روش وسترن بلات و برای اندازه گیری MMP-9، MMP-2، انسولین از روش الایزا استفاده شد.

نتایج نشان داد القای چاقی با افزایش معنی دار میزان TGF-β1،MMP-9 ، MMP-2، مقاومت به انسولین همراه بود (0001/P<p) و در مقابل تمرین تناوبی با شدت بالا به همراه رژیم غذایی پرچرب نسبت به گروه رژیم غذایی پرچرب موجب کاهش معنی دار میزان TGF-β1،MMP-9 ، MMP-2، مقاومت به انسولین می شود (0001/0<p).

تمرین تناوبی با شدت بالا، ممکن است پیشرفت فیبروز بافت چربی را تضعیف و اثر پیشگیرانه بر افزایش اختلالات متابولیسم گلوکز ناشی از رژیم غذایی پرچرب داشته باشد.