بررسی روش های ازدیاد برداشت در یکی از چاه های میدان نفتی «کوه ریگ»، با ایجاد یک مدل مخزن مصنوعی

با آغاز تولید نفت یک مخزن، با گذشت زمان برداشت از آن دشوارتر می شود؛ زیرا افزون بر افت فشار، در بیشتر موارد محرک های طبیعی تولید نسبتا ضعیف هستند و در نهایت مجموع نفت تولیدی، کمتر از حجم ذخیره قابل برداشت خواهد بود. به علاوه افزایش طول عمر تولید از مخازن همواره از دغدغه های اصلی صنعت نفت در جهان به شمار می رود و دارندگان این ذخایر می کوشند تا با به کارگیری روش های مختلف با هزینه کمتر و کارایی بالاتر، از منابع خود بهره جویند و مقدار بیشتری از نفت مخازن را به تولید برسانند تا از این طریق درآمد و سود حاصله از مخازن خود را افزایش دهند. بیشتر مخازن ایران نیز در نیمه دوم عمر خود هستند و تولید از آنها با چنین چالش هایی روبه روست. بنابراین به نظر می رسد که با توجه به ضرورت موضوع، به منظور جلوگیری از هدر رفت منابع و استحصال حداکثری از مخازن، نباید به برداشت معمولی (اولیه و ثانویه) اکتفا کرد. زیرا بخش عمده ای از هیدروکربن های مخزن در صورت برداشت معمولی غیرقابل استحصال محسوب می شوند. در جهت رفع مشکل می توان از راهکارهای موثری موسوم به روش های ازدیاد برداشت نفت یاری جست. این روش ها می توانند با ایجاد تغییر در خواص سنگ و سیال مخزن باعث افزایش ضریب بازیافت نهایی و عمر تولیدی مخزن شوند. بدین منظور در پژوهش حاضر میزان تاثیر روش های مختلف ازدیاد برداشت در یکی از چاه های موجود در یکی از میادین کشور به نام «کوه ریگ» مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سناریوی تزریق بخار، می تواند مناسب ترین روش جهت اجرا در میدان مورد مطالعه می باشد. البته برای فاز عملیاتی نیاز است تا پارامترهای بیشتری مورد بررسی قرار گیرد. این تحقیق صرفا به مقایسه روش های ازدیاد برداشت پرداخته است تا نشان دهد در قدم اول تعیین روش مناسب ازدیاد برداشت از اهمیت ویژه ای برخورداراست.