قدرت سیاسی در قرآن کریم از منظر متعالیه

مسئله قدرت یکی از مهم ترین مباحث فلسفه سیاسی است. اندیشمندان بسیاری درباره آن سخن گفته و تلاش کرده اند تصویری مطلوب از قدرت در عرصه سیاست ارائه دهند. در این مقاله، نویسنده به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش از قرآن کریم است. بنابراین، مسئله اصلی مقاله چنین خواهد بود: قرآن کریم چه تصویری از قدرت سیاسی ارائه می دهد؟ چارچوب نظری نویسنده برای یافتن پاسخ این پرسش، نظریه اعتباریات و ماهیت حکمت متعالیه (صیروره الانسان عالما عقلیا مضاهیا للعالم العینی) است. نویسنده بر همین اساس تلاش کرده فرد بالذات قدرت را یافته و مضاهی با آن قدرت سیاسی را اعتبار نماید. با مراجعه به قرآن کریم، دو اسم «القادر» و «القوی» از اسماء الحسنی انتخاب شده و با تحلیل آنها، قدرت سیاسی مطلوب تصویر شده است. قدرت اعتباری برای اینکه مضاهی قدرت عینی شود، لازم است از جهات زیر با آن مناسبت داشته باشد: مناسبت از جهت تلازم با علم، مناسبت از جهت استقلال، مناسبت از جهت انعطاف، مناسبت از جهت اثر و مناسبت از جهت ساختار.