تعدیل تنش خشکی و بهبود ویژگی های فیزیولوژیک در سیاهدانه (Nigella sativa L.) با کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی روی

جهت بررسی تاثیر کودهای زیستی و محلول پاشی روی بر ویژگی های فیزیولوژیک و غلظت عناصر در سیاهدانه تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در زرقان استان فارس در سال های 1397 و 1398 انجام شد. رژیم های آبیاری (تامین 100، 75 و 50 درصد نیاز آب آبیاری) در کرت اصلی و کود های زیستی (قارچ مایکوریزا، فسفات بارور2، قارچ مایکوریزا + فسفات بارور2، عدم کاربرد کود زیستی) و محلول پاشی (محلول پاشی روی، عدم
محلول پاشی روی) در کرت فرعی قرار گرفت. در هر دو سال آزمایش، کاهش درصد نیاز آب آبیاری از 100 به 50 درصد، کاهش غلظت نیتروژن (45%)، کلروفیل a (70%)، پروتئین محلول (37%)، محتوای نسبی آب (40%) عملکرد بیولوژیک (6/46%) و عملکرد دانه (56%) سیاهدانه را باعث شد ولی افزایش صفاتی چون پرولین (35/1 برابر)، قند محلول (60%) و نشت الکترولیت (1/1 برابر) را به همراه داشت. کاربرد کود های زیستی به ویژه به صورت ترکیبی (قارچ مایکوریزا + فسفات بارور2) و محلول پاشی روی، تمامی صفات بجز نشت الکترولیت را به افزایش داد. به طوریکه در آبیاری 50 درصد، کاربرد توام کود زیستی نسبت به عدم کاربرد کود زیستی در سال 1397 و 1398 عملکرد دانه را به ترتیب 46 و 50 درصد افزایش داد. نتایج نشان داد که کودهای زیستی و محلول پاشی روی از طریق بهبود جذب عناصر غذایی و خصوصیات فیزیولوژیک، اثرات منفی تنش خشکی در سیاهدانه را تعدیل می نماید.