ارائه الگوی نقش میانجی هوش معنوی بر رابطه بین خودشیفتگی حسابرسان داخلی با گرایش آن ها به گزارش خطاکاری

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر هوش معنوی بر رابطه بین خودشیفتگی حسابرسان داخلی با گرایش آن ها به گزارش خطاکاری و تدوین الگو بر اساس مدل ساختاری بوده است. این پژوهش از نظر روش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل حسابرسان داخلی و اشخاصی می باشند که تجربه کار در حوزه حسابرسی داخلی داشته باشند در نظر گرفته شد، برای این منظور لیست کمیته حسابرسی شرکت های بورسی شامل 1787 نفر که سابقه عضویت در کمیته حسابرسی داخلی در شرکت پذیرفته شده و ثبت شده نزد سازمان بورش اوراق بهادار داشتند و برای کلیه حسابرسان داخلی شرکت شرکت های بورسی ارسال گردید، برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و تعداد حجم نمونه 244 نفر در نظر گرفته شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه و سناریو می باشد. به منظور سنجش خودشیفتگی از پرسشنامه و به منظور سنجش گزارش دهی خطاکاری از سناریو استفاده شد. این سناریو بر اساس پرسشنامه طراحی شده تیلور و کورتیس (2010) می باشد. بعد از جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار SmartPLS فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفت نتایج نشان داد برای هر دو فرضیه هوش معنوی به عنوان متغیر میانجی بر رابطه بین متغیر وابسته یعنی گزارش خطاکاری و متغیرهای مستقل یعنی خودشیفتگی تاثیر داشته است با توجه به نتیجه استخراج شده برنامه ریزی جهت تدوین اصول افزایش هوش معنوی و سیاست گذاری در جذب حسابرسان و ارتقاء نظام کنترلی که موجب تمایل حسابرسان به هشداردهی و افزایش اعتبار حرفه شود توصیه می شود.