دیدگاه هوسرل و گادامر درباب افق، انترسوبژکتیویته و زیست جهان/نویسنده:درموت موران

در این مقاله دیدگاه گادامر و هوسرل درباره افق، انترسوبژکتیویته و زیست جهان بحث می شود و نویسنده سعی دارد، تاثیرپذیری گادامر از هوسرل در این سه حوزه را برجسته سازد. آشنایی گادامر با هوسرل از همان آغاز تحصیلات وی در ماربورگ کلید می خورد، اما در ادامه مسیر پرفراز و نشیبی را طی می کند؛ تاثیرگذاری عمیق و گسترده هایدگر بر گادامر باعث می شود، رابطه او با هوسرل در حاشیه قرار گیرد و کمتر دیده شود. البته خود گادامر نیز در مراحلی از رشد فکری خود پدیدارشناسی هوسرلی را به مثابه گونه ای جست وجوی عقلانی ذات یا ایدوس می فهمید که مطابق آن، هرگز منحصر به فرد بودن، متناهیت و تاریخ مندی دازاین انسانی فهم نمی شد، اما مواجهه گادامر با هوسرل تداوم یافت و پربارترین مواجهه او با هوسرل در نوزده پنجاه تا نوزده هفتاد رخ داد؛ هنگامی که گادامر توانست متون تازه ویرایش شده هوسرل، از جمله "بحران"، "ایده های II" و مجلدات انترسوبژکتیویته را بخواند. این متون گادامر را به هوسرل کاملا متفاوتی آگاه کرد؛ هوسرلی که با تاریخ، جامعه، فردیت و معنای سنت درگیر بود. به همین جهت، در «حقیقت و روش» درباره بحران هوسرل بحث طولانی مطرح می شود و او به شدت مدیون کاوش های هوسرل درخصوص ماهیت زندگی تاریخی و جمعی است و به گونه مشخص سه مفهوم افق، انترسوبژکتویته و زیست جهان در کانون توجه گادامر قرار می گیرد.