اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خشونت زناشویی و میل به جدایی در زوجین متقاضی طلاق

خشونت زناشویی یکی از معضلات اجتماعی و روانی است که تاثیرات عمیق و منفی بر سلامت روانی و جسمی افراد دارد و می تواند منجر به میل به جدایی و طلاق و به دنبال آن، پیامدهای منفی برای زوجین و هم چنین فرزندان شود. هدف از این مطالعه تعیین و اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خشونت زناشویی و میل به جدایی در زوجین متقاضی طلاق بود.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه آماری شامل 40  نفر، از بین کلیه زوجین متقاضی طلاق شهر یاسوج که در سه ماهه نخست سال 1402 به مراکز مشاوره خانواده ارجاع داده شدند، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی به وسیله قرعه کشی در دو گروه 20 نفره، گروه زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (10 زوج)، گروه کنترل (10 زوج، که درمانی دریافت نمی کند) قرار گرفتند. قبل و پس از اجرای مداخلات درمانی، آزمودنی ها به سوالات مقیاس میل به طلاق زارعی، پرسشنامه همسرآزاری قهاری و همکاران پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) نشان داد زوج درمانی مبتنی بر (ACT) در کاهش خشونت زناشویی و ابعاد خشونت جسمانی و خشونت عاطفی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تاثیر مثبت دارد (05/0<p)، ولی بر کاهش خشونت جنسی تاثیر معنی داری ندارد. میزان تاثیر آن در کاهش خشونت زناشویی (281/0) بوده که بر خشونت جسمانی تاثیر بیشتری داشته است. هم چنین زوج درمانی مبتنی بر (ACT) بر کاهش میل به جدایی و ابعاد آن (تمایل به خارج شدن از رابطه و تمایل به مسامحه) در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تاثیر مثبت دارد (05/0<p) و میزان تاثیر آن (773/0) می باشد.

زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، با تمرکز بر پذیرش احساسات و افکار منفی و تقویت تعهد به ارزش ها و اهداف مشترک، می تواند به طور موثری به کاهش خشونت زناشویی و میل به جدایی در زوجین کمک کند. این رویکرد به زوجین ابزارهایی می دهد تا با چالش های عاطفی خود به شیوه ای سالم تر برخورد کنند و ارتباطات خود را بهبود بخشند.