مقایسه کارآیی دو مدل پهنه بندی خطر زمین لغزش (حائری و مورا) در آبخیز سیاه رودبار - گرگان

شناسایی مناطق مستعد وقوع زمین لغزش از طریق پهنه بندی توان خطر با مدل های تجربی مناسب، یکی از اقدامات اولیه در کاهش خسارت احتمالی و مدیریت خطر است. هدف اصلی این مقاله مقایسه کارآیی و مدل پهنه بندی خطر زمین لغزش موسوم به حائری – سمیعی و مورا – وارسون در حوضه آبخیز سیاه رودبار است. بدین جهت نقشه خطر زمین لغزش هر دو مدل در مقیاس 1:50000 و به صورت کروپلت راستری با ابعاد شبکه سلول 1×1 سانتی متر (به عنوان برآورد خطر نسبی) تهیه گردید. همچنین زمین لغزه های موجود از طریق مشاهدات زمینی و مورفومتری، به عنوان شاهد زمینی (مرجع خطر) نقشه بندی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین عدد خطر و کلاس خطر مدل حائری – سمیعی با تعداد، مساحت و حاصل ضرب تعداد در مساحت زمین لغزه های آبخیز همبستگی و ارتباط معنی داری در سطح یک درصد (0.01>P) وجود دارد، ولی این همبستگی در مدل مورا – وارسون معنی دار نمی باشد. این ارتباط نماینده برتری مدل منطقه ای حائری – سمیعی برای آبخیز سیاه رود است و نقشه خطر حاصل از آن با نقشه پراکنش زمین لغزه های موجود انطباق فضایی بالایی دارد.