اثر استفاده از بقایای برداشت سیب زمینی در تغذیه تکمیلی بر صفات اقتصادی میش های داشتی آبستن

در مطالعه کنونی، 210 راس گوسفند داشتی مغانی آبستن، به طور تصادفی به هفت تیمار با سه تکرار 10 راسی تقسیم شدند. علاوه بر گروه شاهد (تغذیه در مرتع)، شش تیمار شامل: خوراک کامل مش حاوی 40 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 1)، مش با 16 درصد بوته سیب زمینی و 24 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 2)، مش با 32 درصد بوته سیب زمینی و 8 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 3)، خوراک کامل بلوک متشکل از 40 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 4)، بلوک با 16 درصد بوته سیب زمینی و 24 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 5)، و بلوک با 32 درصد بوته سیب زمینی و 8 درصد علوفه رایج منطقه (تیمار 6) استفاده شد. خوراک های مذکور در 45 روز آخر آبستنی و به میزان 500 گرم در نوبت تغذیه شبانه به دام ها داده شد. نتایج نشان داد بیش ترین میزان افزایش وزن میش ها در دوره تغذیه تکمیلی مربوط به تیمارهای 4 و 5 بود (05/0<p). بالاترین وزن تولد بره، افزایش وزن دوره شیرخوارگی، وزن از شیرگیری، کیلوگرم وزن تولد و شیرگیری بره به ازای هر راس میش در تیمارهای 4 و 5، و کم ترین میزان آن ها نیز در تیمار 1 مشاهده شد (05/0<p). بیش ترین میزان تولید شیر در سه ماهه اول مربوط به تیمارهای 4 و 5، و کم ترین میزان آن نیز در شاهد و تیمار 6 بود (05/0<p). به طور کلی، با احتساب درآمد حاصل از فروش شیر و وزن اضافی بره، استفاده از بلوک خوراک کامل حاوی 16 درصد علوفه سیب زمینی منجر به افزایش 70 درصدی سود نسبت به میانگین درآمد هر شش تیمار شد.