بررسی مولکولی مقاومت به سموم پایرتروئیدی درلاروهای مگس خانگی (Musca Domestica) در مرغداری های تخمگذار شمالغرب ایران

مطالعه حاضر با هدف بررسی حساسیت مگس خانگی به حشره کش های پایرتروئیدی با استفاده از آنالیز مولکولی انجام شد. مگس ها از مرغداری های چهار شهر مختلف آذربایجان غربی جمع آوری شدند و برای ارزیابی مقاومت آنها به پایروتروئیدها با استفاده از سنجش زیستی مقاومت به حشره کش ها به آزمایشگاه منتقل شدند. DNA ژنومی از مگس های حساس و مقاوم استخراج شد. در این مطالعه برای تکثیر الل اختصاصی مگس خانگی، از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)  استفاده شد که وجود تغییرات آلل ژنتیک در ژن کانال سدیم نوع  پارا (para) را برای شناسایی جهش از نوع هموزیگوت با حساسیت کامل (sus/sus) به نوع هموزیگوت جهش یافته با مقاومت کامل (kdr/kdr) یا نوع هتروزیگوت جهش یافته (kdr/sus)  نشان میدهد. در این مطالعه، این ژنوتیپ ها با استفاده از پرایمرهای خاص برای شناسایی این تغییرات ژنتیکی مورد هدف قرار گرفتند. نتایج حاصل از سنجش زیستی مقاومت بالای 50% را در همه ی جمعیت های مورد مطالعه نشان داد که بالاترین میزان مقاومت از مگس های خانگی شهرستان ارومیه  با فراوانی (86 درصد) گزارش شد.  از آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز برای شناسایی  kdr همو یا هتروزیگوت در مگس خانگی به منظور تعیین فراوانی kdr استفاده شد وآلل L1014 F در تمام جمعیت مورد آزمایش یافت شد. فراوانی kdr در جمعیت های مورد مطالعه بالا و از 37 درصد تا 81 درصد متغیر بود. بیشترین درصد (71 درصد) ژنوتیپ هموزیگوت (kdr/kdr) در ارومیه و پس از آن تکاب (61 درصد) و کمترین درصد در سردشت  (30 درصد) رخ داد. مگس ها با ژنوتیپ kdr/kdr در تمام جمعیت های آزمایش شده شناسایی شدند.