اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر ناگویی هیجانی و انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه در دختران کمال گرای روان رنجور: یک مطالعه ی آزمایشی تک موردی

کمال گرایی روان رنجور، پیامدهای روان شناختی متنوعی دارد، که در چارچوب کاربست های روان درمانی باید مورد توجه قرار گیرد. پژوهش حاضر جهت تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر ناگویی هیجانی و انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه در دختران کمال گرای روان رنجور انجام گردید. جامعه ی آماری پژوهش دختران کمال گرای روانجور مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر اهواز بود که نمونه ای شامل 5 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و کسب حداقل نمره ی خط برش 145 در آزمون کمال گرایی روان رنجور انتخاب شدند. این مطالعه از نوع طرح شبه آزمایشی تک موردی بود. پروتکل درمان متمرکز بر هیجان گلدمن و گرینبرگ (2015) 11 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. مشارکت کنندگان مقیاس ناگویی هیجانی و انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه را تکمیل نمودند. داده ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری جمع آوری شدند و به روش شاخص تغییر پایا، درصد بهبودی و ترسیم دیداری تحلیل شدند. نتایج درصد بهبودی نشان داد که آزمودنی ها در مرحله ی درمان در متغیر ناگویی هیجانی (58/10) و در متغیر انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه (98/12) و در مرحله ی پیگیری در متغیر ناگویی هیجانی (41/19) و در متغیر انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه (86/24)، بهبود پیدا کردند. هم چنین شاخص تغییر پایای هر دو متغیر در مرحله ی پس از درمان و پیگیری معنادار (96/1 z= و سطح معناداری 05/0) بود. بنابراین درمان متمرکز بر هیجان از طریق مواجهه، ابراز و تنظیم مجدد هیجانات و همچنین شناسایی و ابراز خواسته ها و نیازها، باعث کاهش ناگویی هیجانی و انتظار از ازدواج ایده آل گرایانه در دختران کمال گرای روان رنجور می شود.