تحلیل تطبیقی کهن الگوی پرندگان در ادبیات جهان: بررسی اشعار منتخب عطار، کالریج، و اگبی مبایس از منظر روانشناسی یونگ

ادبیات جهان در مورد آثار ادبی که فراتر از فرهنگ بومی جریان می یابند، تحقیق می کند و آنچه که همزمان مشابه و فاقد شباهت به نظر می رسد را نمایش می دهد. ادبیات جهان، یک بنمایه مشخص را مورد مطالعه قرار داده و چگونگی نمودهای فرهنگی اش را تصویر می کند. کهن الگو ی پرنده یونگ، آن وجه مشترکی است که در این بررسی تطبیقی مورد تحلیل قرار گرفته است. پرواز پرنده، صعود و تعالی متافیزیکی را آشکار می کند. به علاوه،کهن الگوی پرنده معانی دیگری همچون مرگ، تولد ثانوی، بیداری، آگاهی، روشن ضمیری و معرفت را نیز دربرمی گیرد. این مقاله به بررسی و تطبیق کهن الگوی پرنده در اثر منظوم منطق الطیر (1971) عطار، منظومه دریانورد کهن (1992) کالریج، و شعر «سانکوفا» (2008) اگبی مبایس می پردازد. دلیل چنین گزینشی این است که، با وجودی که این آثار به اعصار و میراث ادبی مختلفی تعلق دارند، اما هر سه سفری در جهت کمال فرد را به تصویر می کشند. این شعرا، با استفاده از کهن-الگوی پرنده، معانی کهن الگویی سیمرغ، آلباتروس و سانکوفا را به ترتیب در فرهنگ های ایرانی، انگلیسی و آفریقایی آشکار می کنند. پرنده، کهن الگوی متحد کننده ای است که از طریق روش تطبیقی و بر اساس «فرآیند فردیت» کهن الگویی یونگ، نمایان گر کهن الگوی "خود" (سلف)، در واژگان تخصصی یونگ است. با پیوند اشعار این ملل، کهن الگوی پرنده، به وسیله سفری خودشناسانه، مسیرکمال جویی، تعالی، و وحدت انسان با کل، را نشان می دهد.