واکاوی حکایت نخجیران و شیر مثنوی معنوی با تاکید بر نظریه ی افشانش ژاک دریدا

نظریه ی تغییر معنا، الگویی است که در بررسی زمینه ها و شیوه های تکثیر معنا در یک متن، زیرمجموعه ی ساخت شکنی قرار می گیرد. در این مطالعه ی توصیفی - تحلیلی، حکایت نخجیران و شیر از دفتر اول مثنوی معنوی، بر اساس الگوی تغییر معنای ژاک دریدا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که حکایت نخجیران و شیر از بیست و هفت بخش تشکیل شده است، که چهار بخش آن به عنوان یک بحث درونی در نظر گرفته شده و دارای رویکردی روایی، تفسیری و تمثیلی است و در حوزه ی تغییر معنا قرار می گیرد، زیرا یک حکایت دیگر را مطرح می کند و ساختار روایی حاکم بر حکایت جدا می شود. علاوه بر این، در بیست و سه بخشی که مولانا درباره ی ماجرای نخجیران و شیر می گوید، تنها چند بیت نخست به روایت اختصاص دارد و سایر بیت ها شامل شرح، توضیح ،تفسیر و تاویل مولانا می شوند و تغییرات معنایی را نشان می دهد.