اثر استفاده از کفی طبی، کفش و تیپینگ بر محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن ورزشکاران مبتلا به صافی کف پا منعطف

 باتوجه به اینکه صافی کف پا به عنوان یک ناهنجاری سه بعدی، تغییرات قابل توجهی در سطوح مختلف حرکتی و به تبع آن تغییر در عملکرد حرکتی را ایجاد می کند. به منظور مدیریت این ناهنجاری، روش های مختلفی مانند تمرینات، کفی ها و کفش توصیه شده است. هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر استفاده از کفی طبی، کفش و تیپینگ بر محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن ورزشکاران مبتلا به صافی کف پای منعطف بود.

 در این پژوهش نیمه آزمایشی، 15 ورزشکار مرد 18 تا 25 سال مبتلا به صافی کف پای منعطف با (میانگین و انحراف معیار، سن 2/07±21/78 سال، قد 0/07±1/78 متر و وزن 8/23±80/28 کیلوگرم) که حداقل 6 ماه تمرین ورزشی منظم (2 جلسه در هفته) در رشته ورزشی آمادگی جسمانی داشته اند، شرکت کردند. با استفاده از صفحه نیرو، داده های نیروی عکس العمل زمین در 5 شرایط مختلف راه رفتن با کفش دارای کفی، پای برهنه، کفش، تیپ، کفش با تیپ، بعد از 10 دقیقه سازگاری اولیه با شرایط هر پروتکل جمع آوری شد. سپس، محتوای فرکانسی نیروی های عکس العمل زمین محاسبه و همچنین برای مقایسه عملکرد محتوای فرکانسی از آزمون آنووا با اندازه گیری های مکرر استفاده شد (0/05≥P). 

 نتایج اختلاف معنی داری بین پروتکل های مختلف نشان داد، اما بیشترین کاهش و اختلاف معنی داری در متغیرهای فرکانس با توان 99/5 درصد، میانه فرکانس، پهنای باند فرکانس و میانگین فرکانس در پروتکل های کفش، کفش با تیپ در مقایسه با کفی و پای برهنه بود (0/05>P). کاهش محتوای فرکانسی به ویژه در صفحه داخلی خارجی برجسته بود.

استفاده از پوشش کفش به کاهش بیشتر محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین منجر شد که این کاهش می تواند به بهبود کنترل حرکتی و عملکرد ورزشی کمک کند. بنابراین، این پوشش ها به عنوان رویکردی مناسب برای بهبود عملکرد حرکتی در افراد مبتلا به صافی کف پا منعطف توصیه می شوند.