رابطه کفایت مندی اجتماعی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان: مدل یابی میانجیگری نظم بخشی هیجانی

در رویکردهای کارآمد درباره چالش های سلامت روانی نوجوانان بر فهم عمیق علل مراقبت گر تحول بهینه، بهزیستی و بالندگی نوجوانان، تاکید می شود. بر این اساس، در این پژوهش، محققان با هدف پیش بینی اضطراب اجتماعی نوجوانان از طریق کفایت مندی اجتماعی آنها بر نقش میانجیگر نظم بخشی هیجانی، اصرار ورزیدند.  در این پژوهش هبستگی، 449 نوجوان (251 دختر و 198 پسر) در بازه سنی 14 تا 17 سال، که با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند، به مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان (پاکلک، 2004)، پرسشنامه شایستگی اجتماعی (ژو و ای، 2012) و پرسشنامه نظم بخشی هیجانی (گراس و جان، 2003) پاسخ دادند. به منظور آزمون مدل علی میانجیگری نسبی، از روش آماری مدل یابی معادله ساختاری، استفاده شد.  نتایج نشان داد که مدل مفروض میانجیگری نظم بخشی هیجانی در رابطه کفایت مندی اجتماعی با اضطراب اجتماعی در نوجوانان، با داده ها برازش مطلوبی داشت. در مدل پیشنهادی، تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها از نظر آماری، معنادار بودند و 50 درصد از واریانس نمرات اضطراب اجتماعی از طریق کفایت مندی اجتماعی و نظم بخشی هیجانی، تبیین شد.  در مجموع، نتایج نشان داد که کفایت مندی اجتماعی به مثابه یک خصیصه بسیط با شمول همزمان وجوه و قلمروهای چندگانه شناختی، هیجانی، انگیزشی و رفتاری، از نوجوانان در برابر مشکلات درونی ساز آسیب روانی مانند اضطراب اجتماعی، مراقبت می کند.