بررسی میزان اثربخشی برنامه های اوقات فراغت آموزش وپرورش بر مهارت های فردی و اجتماعی دانش آموزان استان سیستان و بلوچستان

اهمیت دوره نوجوانی و نیز گستردگی اوقات فراغت در میان این گروه سنی حساسیت های خاصی را جهت برنامه ریزی در خصوص اوقات فراغت برانگیخته است. از آنجایی که فعالیت های اوقات فراغت یکی از ضرورت-های زندگی دانش آموزان است پژوهش حاضر به بررسی تاثیر برنامه های اوقات فراغت آموزش وپرورش بر مهارت های فردی و اجتماعی دانش آموزان استان سیستان و بلوچستان پرداخت.

از لحاظ طرح تحقیق، پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی می باشد که از نظر زمانی از تحقیقات مقطعی و از نظر هدف کاربردی می باشد که به صورت کمی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل مربیان پرورشی و تربیت بدنی مدارس استان سیستان و بلوچستان بود که پرسشنامه بین آن ها توزیع شد و در فرآیند تجزیه وتحلیل قرار گرفت. ابزار تحقیق پرسشنامه های مهارت های فردی و اجتماعی ماتسون (1983) بود که روایی و پایایی آن مورد بررسی و تائید قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل آماری از نرم افزار Spss نسخه 22 استفاده گردید. یافته های تحقیق بیانگر وجود رابطه معنادار (001/0= P) بین هر دو متغیر مهارت های فردی و اجتماعی و مولفه های هر کدام از آنان بود. نتایج تحقیق نشان داد میانگین نمرات در همه مولفه های مهارت های فردی و اجتماعی از میانگین فرضی کمتر بوده و این مهم بدان معناست که از نظر دبیران تربیت بدنی و پرورشی که بیشترین ارتباط را با این برنامه های اوقات فراغت داشته اند، فعالیت های صورت گرفته در این زمینه به میزان کافی مورد قبول نبوده است و نیاز به بررسی های بیشتر در این راستا وجود دارد.

یافته های تحقیق بیانگر وجود رابطه معنادار (001/0= P) بین هر دو متغیر مهارت های فردی و اجتماعی و مولفه های هر کدام از آنان بود.

 نتایج تحقیق نشان داد میانگین نمرات در همه مولفه های مهارت های فردی و اجتماعی از میانگین فرضی کمتر بوده و این مهم بدان معناست که از نظر دبیران تربیت بدنی و پرورشی که بیشترین ارتباط را با این برنامه های اوقات فراغت داشته اند، فعالیت های صورت گرفته در این زمینه به میزان کافی مورد قبول نبوده است و نیاز به بررسی های بیشتر در این راستا وجود دارد.