بررسی سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت HGV) G) در اهداکنندگان خون و بیماران همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی

شیوع HGV وGBV-C در اهدا کنندگان خون در کشورهای توسعه یافته بر مبنای تشخیص HGV RNA و یا تجسس Anti-E2 به ترتیب بین 1% تا 5% و 3% تا 14% می باشد.
هدف از این مطالعه بررسی سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت (HGV) G در اهدا کنندگان خون، بیماران همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی در تهران بود.
در این تحقیق که به روش توصیفی انجام شد، نمونه خون از 330 اهدا کننده داوطلب، 44 بیمار همودیالیز، 16 بیمار هموفیل و 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی و HCV یا HBV مثبت، از نظر وضعیت سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت G وسنجش میزان در معرض قرارگیری با این ویروس (HGV) به روش الیزا مورد آزمایش قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های کای دو (Chi-square) و دقیق فیشر(Fisher exact test) و برنامه آماری 11.5 SPSS استفاده شد.
یافته ها نشان دادند که 14 نفر (2/4%) از 330 اهدا کننده داوطلب خون، 10 نفر (7/22%) از 44 بیمار همودیالیزی، 5 نفر (3/31%) از 16بیمار هموفیلی و 10 نفر (25%) از 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور از نظر HGV Anti-E2 مثبت بودند که می تواند نشان دهنده انتقال این ویروس از طریق خون باشد. 10 نفر از بیماران همودیالیز و 4 نفر از بیماران هموفیل و 9 نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور دارای نتایج مثبت هم زمان Anti-HGV و Anti-HCV بودند. همچنین 1نفر از بیماران همودیالیز و 1نفر از بیماران هموفیل و 1نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور تحت مطالعه دارای نتایج مثبت همزمان Anti-HGV و HBs Ag بودند.
بیماران دریافت کننده مکرر فرآورده های سلولی و پلاسمایی خون از جمله همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور شیوع بالایی از HGV را نشان داده اند و به نظر می رسد که این ویروس می تواند از راه خون و فرآورده های خونی منتقل شود. آلودگی مشترک HGV و HCV در گروه های پرخطر تحت مطالعه نشان دهنده فاکتورهای خطر و راه های انتقال مشترک برای این دو ویروس می باشد.