تاثیر تجویز اکسی توسین با دواندن یا بدون دواندن در اولین فحلی بعد از زایش روی میزان جمع شدن رحم و میزان آبستنی در مادیانهای مبتلا به تجمع مایع رحمی

تعیین تاثیر تجویز وریدی اکسی توسین و اکسی توسین به همراه دواندن در اولین فحلی پس از زایمان روی کاهش میزان مایعات رحمی و میزان باروری مادیان های مبتلا به تجمع مایع در رحم.
طرح: مطالعه تجربی.
حیوانات: تعداد چهل و پنج راس مادیان در فاصله سنی 14-8 سال.
از بین مادیانهای با اولین فحلی پس از زایمان، 45 راس مادیان که میزان مایع غیر اکوژن موجود در رحم آنها بیشتر از یک سانتیمتر مربع بود (ارزیابی بوسیله اولتراسونوگرافی) انتخاب شده و به طور کاملا تصادفی در سه گروه برای آزمایش دسته بندی گردید. گروه اول: بدون درمان (کنترل)، 17 راس. گروه دوم: یک دوز اکسی توسین (15 واحد داخل رگی) روزانه تا پایان فحلی اول (تزریق اول در روز دوم فحلی)، 14 راس. گروه سوم: درمان قبلی به همراه دواندن بمدت 30-20 دقیقه که 60 دقیقه پس از تزریق اکسی توسین شروع می شد (برای ارزیابی اثرات دواندن به همراه اکسی توسین روی درناژ رحم)، 14 راس.
کاهش میزان مایعات رحم پس از درمان، به ترتیب 4/71 درصد و 9/92 درصد در گروه دوم و سوم، در مقایسه با 6/17 درصد گروه کنترل بود (P<0/05). مجموع میزان آبستنی سه گروه (61.5 درصد) متعاقب جفتگیری در فحلی دوم پس از زایمان در مادیانهایی که میزان مایع موجود در رحم آنها بیشتر از یک سانتیمتر مربع بود به طور معنی داری بیشتر (3/26 درصد) از گروه دیگر بود (P<0/05).
تجویز اکسی توسین به تنهایی یا اکسی توسین به همراه دواندن در فحلی اول پس از زایمان در مادیان های مبتلا به تجمع مایع در رحم باعث افزایش معنی دار در میزان آبستنی در فحلی بعدی می شود.