بررسی تاثیر تعداد دفعات فانکشن اکلوژنی و تغییرات حرارتی بر روی عملکرد آهن ربا در محیط دهان مصنوعی

از آهن ربا اولین بار در سال 1977 به منظور تامین گیر استفاده شد. استفاده از اوردنچرهایی که توسط ایمپلنت حمایت شده و در آنها از آهن ربا به عنوان اتچمنت استفاده می شود، روش ساده ای است که مشکل عدم ثبات دست دندان ها را رفع می نماید. مزایای استفاده از آهن ربا سهولت تکنیکی و کاهش نیروهای طرفی می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات فانکشن و تغییرات درجه حرارت بر نیروی آهن ربایی در محیط دهان مصنوعی بوده است.

این مطالعه از نوع In vitro و Iongitudinal بود که طی آن از قدرت هر یک از آهن رباها در ابتدای مطالعه به عنوان شاهد آن نمونه استفاده شد. هشت آهن ربا از سیستم داینا (2.5×500gr/f) انتخاب گردیدند. یک آهن ربا به عنوان کنترل و بقیه در محیط دهان مصنوعی قرار داده شدند. در محیط دهان مصنوعی تحت فانکشن و تغییر درجه حرارت از 5-55?C طی ده سال قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

کاهش نیروی دافعه پس از 3، 5 و 10 سال به ترتیب عبارت بود از 11.9%، 19.1% و 22.5% که این میزان کاهش نیروی دافعه مغناطیسی طبق آنالیز آماری معنی دار ولی از لحاظ کلینیکی قابل ملاحظه نمی باشد.

طی مدت مطالعه، آهن رباها مقداری از نیروی دافعه خویش را از دست دادند. اگر چه پوشش استیل خود را حفظ کردند ولی با توجه به نتایج این مطالعه می توان ادعا نمود که فانکشن مکرر و درجه حرارت متغیر دهان در کاهش گیر آهن ربا به عنوان یک اتچمنت اوردنچر در دراز مدت موثر است.