بررسی نقش آموزش بهداشت دهان و دندان بر کاهش میزان پلاک

علت اصلی ایجاد بیماری پریودنتال پلاک میکروبی است و حذف آن توسط روش های کنترل پلاک یکی از طرق اصلی درمان پریودنتال است. در این رابطه مهمترین مساله در کنترل پلاک بیماران پریودنتال آموزش صحیح آنها می باشد. مطالعه حاضر با بررسی پرونده های موجود در بخش پریودنتیکس از سالهای 81-78 سعی در بررسی کارایی آموزش بهداشت دهان و دندان در کاهش پلاک طی سالهای مذکور دارد.

در این مطالعه طولی – پانلی تعداد 161 پرونده موجود در بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی تبریز طی سالهای 81-1378 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به جنس، سن و شغل بیمار، ترم آموزشی دانشجویان و نیز جنس دانشجوی آموزش دهنده در فرم های مربوطه ثبت، و ارتباط آنها با آموزش بهداشت دهان و دندان با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آماری two way Anova و t-test مورد آنالیز قرار گرفتند.

همانند بسیاری از مطالعات، آموزش در کاهش شاخص پلاک نقش موثری داشت. همچنین بیماران مونث کاهش بیشتری در شاخص پلاک نشان دادند اما سن بیمار، شغل بیمار و ترم آموزشی دانشجویان در کاهش شاخص پلاک نقشی نداشتند. در آموزش جنس به جنس اختلاف معنی داری مشاهده شد. بدین صورت که کاهش شاخص پلاک در بیماران خانم، زمانی که دانشجوی آموزش دهنده پسر بود. 45.1 درصد و زمانی که دانشجوی آموزش دهنده دختر بود 38.2 درصد، همچنین میزان کاهش شاخص پلاک باکتریال در بیماران مرد، زمانی که دانشجوی آموزش دهنده پسر بود 40.6 درصد و زمانی که دانشجوی آموزش دهنده دختر بود 34.7 درصد بدست آمد.

به نظر می رسد که آموزشهای داده شده از طرف دانشجویان به بیماران در ترغیب آنها به شرکت در درمانهای نگهدارنده و رعایت بهداشت دهان و دندان از کارآیی لازم برخوردار نبوده و بهتر است تغییراتی در روش های آموزشی ارایه شده توسط دانشجویان صورت گیرد.