مقدمه ای بر رهبری نیروی انسانی، با تاکید بر مدیریت مشارکتی

این مقاله سعی دارد نشان دهد که توجه به نیروی انسانی و رهبری آن از طریق”مدیریت مشارکتی” باعث افزایش بهرهوری و شکوفایی سازمانها و شرکتها میشود.
بدین منظور در ابتدا عمده فعالیتهای مدیریت منابع انسانی نام برده شده و سپس به رهبری نیروی انسانی بهعنوان یکی از اساسیترین وظایف مدیریت منابع انسانی پرداخته شده است. در این راستا، روند شکلگیری تاریخی رهبری نیروی انسانی و سه نوع”مدیریت سیستماتیک“،”مدیریت علمی“،”روابط انسانی“برای نمونه تعریف شده است.
سپس نگرش”وظیفهمداری“و”انسانمداری“که در حوزه”علوم رفتاری“توسط هاوتورن و مازلو مطرح شده است اشاره می شود و”سلسله مراتب نیازها“ی مازلو تشریح میگردد.
در ادامه مقاله، با کمک”شبکه رفتاری“بلیک و موتون، انواع سبک های مدیریتی تشریح شده و سعی در یافتن پاسخی برای اینکه”مدیریت وظیفهمدار یا انسان مدار بهتر است؟“دارد.
جواب صحیح را”مدیریت مشارکتی“که از تلفیق دو شیوه است، میداند و به مزایای این شیوه میانه میپردازد و مدلهای”هرتزبرگ“و”لیکرت“را بهعنوان دو مدل عملی که در بسیاری از شرکتها استفاده می شود توضیح میدهد. در انتها ملزومات و موانع بهکارگیری و همچنین ارکان چهارگانه”مدیریت مشارکتی“ذکر شده است.
مقاله چنین نتیجه میگیرد که نیروی انسانی مهمترین سرمایه هر بنگاه است و مدیریت مشارکتی در دنیای کنونی یکی از مناسبترین روش های افزایش بهرهوری در سازمان های مختلف است.