بررسی ریسک فاکتورهای مؤثر بر لوله گذاری مجدد در کودکان بستری شده در بخش مراقبتهای ویژه کودکان

تعبیه لوله داخل تراشه جهت باز نگهداشتن راه های هوایی و تامین راهی برای اعمال تنفس با فشار مثبت بخش مهمی از اقدامات درمانی در بخش مراقبت های ویژه کودکان بوده و در عین حال نیاز به تصمیم گیری مناسب برای اختتام دارد تا هم بیمار به تنفس طبیعی و فیزیولوژیک باز گشته و هم خطر عود نارسایی تنفس وجود نداشته باشد. عوامل متعددی چون وجود ترشحات بیش از حد در مجاری تنفسی، نارسایی رفلکس سرفه، اختلالات سیستم اعصاب مرکزی و... میتوانند زمینه ساز لوله گذاری مجدد باشند. این مطالعه با هدف بررسی فاکتورهای خطرساز برای لوله گذاری مجدد طراحی شد.
در یک مطالعه مقطعی و تحلیلی از دی ماه 82 لغایت مرداد 84 دو گروه شامل 30 بیمار با خروج موفق و 30 بیمار با خروج ناموفق لوله تراشه بررسی شدند. سن، جنس، بیماری زمینه ای، مدت زمان تنفس مکانیکی پیش از خارج سازی لوله و نتایج آزمایشات گازهای خونی قبل از هر لوله گذاری و خارج سازی لوله، برای هر دو گروه استخراج، سپس با استفاده از روش آماری تی تست و مجذور کای، عوامل زمینه ساز برای لوله گذاری مجدد در بیماران فوق مورد مقایسه قرار گرفت.
بررسی نشان میدهد که در گروه ناموفق، بیماری های زمینه ای عمدتا در طبقه بندی عصبی عضلانی (شامل: آتروفی نخاعی عضلانی، سندروم گیلن- باره، دیستروفی عضلانی و میوپاتی مادرزادی) قرار داشته (P=0.0002) و در عین حال در این گروه در مقایسه با گروه موفق، هیپرکاپنه (PaCO2>50mmHg) بیشترین علت لوله گذاری مجدد بوده است (P=0.004). مقایسه نوع اختلال تنفسی دو گروه در اولین لوله گذاری نیز هیپرکاپنه را در گروه ناموفق با درصد بالاتر نشان میدهد (P=0.001).
این مطالعه نشان میدهد که اختلال عصبی عضلانی به عنوان بیماری زمینه ای، مهمترین علت شکست فرایند جداسازی بیمار از ونتیلاتور و بسترساز اصلی لوله گذاری مجدد میباشد. بنابراین در این بیماران فرایند جداسازی باید بصورت تدریجی و با اقدامات حمایتی نظیر تخلیه ترشحات و اکسیژن درمانی مناسب انجام گرفته و حداقل تا 72 ساعت پس از جداسازی از نظر احتمال عود نارسایی تنفسی تحت نظر باشند.