بررسی سطح سرمی روی در کارکنان بیمارستان فیروزگر با دستگاه اسپکترومتری جذب اتمی

کمبود عنصر روی(Zinc=Zn)، یک اختلال تغذیه ای شایع در جهان است. مقادیر مشخص نرمال مرجع از سطوح بیولوژیکی و سرمی روی در جمعیت عمومی مورد نیاز است تا غلظت هایی که از تغییرات فیزیولوژیکی، القائات پاتولوژیک، مسمومیت ها و مواجهات شغلی ناشی می شود را مشخص کند اما مطالعات قبلی راجع به وضعیت روی در جمعیت بزرگسال و سالم ایرانیان، وجود ندارد. هدف از این مطالعه، مشخص کردن سطوح سرمی روی در این جمعیت، برای مشخص کردن وضعیت نرمال تغذیه ای روی و نیز بررسی اثرات فاکتورهایی مثل جنس، سن، نمایه توده حجمی بدن(Body Mass Index=BMI) و سیگار کشیدن بر آن، بود.
در این مطالعه مقطعی، نمونه های سرمی 102 نفر از کارکنان سالم بیمارستان فیروزگر که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند(میانگین سنی، 7/10±8/33 سال و میانگین BMI، 73/3±74/23 کیلوگرم بر مترمربع بود)، جمع آوری گردید و غلظت روی آنها با اسپکترومتری جذب اتمی شعله ای (Atomic Absorption Spectrometry=AAS) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج، از تکنیک های آماری تک و چند متغیری استفاده گردید.
غلظت میانگین سطح سرمی روی، 36/75 میکروگرم در هر دسی لیتر بود(با محدوده اطمینان 95%، 18/107-54/43 میکروگرم در دسی لیتر). در زنان، سطوح سرمی روی کمتر از مردان بود؛ هر چند از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری وجود نداشت. بین غلظت های سرمی روی، با سن(466/0=p و 073/0=r) و BMI(604/0=p و 052/0=r) ارتباطی وجود نداشت. همچنین مردان سیگاری، غلظت های سرمی پایین تر غیر معنی داری داشتند.
در 1/47% از افراد مورد مطالعه، غلظت های سرمی روی، کمتر از حد پایه(Cut off) به مقدار 70 میکروگرم در هر دسی لیتر از سرم بود که به معنی کمبود روی خفیف و یا مرزی(marginal) می باشد.