بررسی اپیدمیولوژیک علل ناباروری در بیماران مراجعه کننده به پژوهشکده رویان

ناباروری به عنوان ناتوانی در حاملگی بعد از 1 سال مقاربت، بدون استفاده از هر گونه روش پیشگیری از بارداری تعریف می شود. شایع ترین علت ناباروری گزارش شده در تحقیقات مختلف عبارتند از فاکتور مردانه، فاکتور زنانه، وجود هم زمان دو فاکتور مردانه و زنانه و در نهایت ناباروری با علت ناشناخته. هدف از این مطالعه، بررسی اپیدمیولوژی ناباروری در پژوهشکده رویان بود.
در این مطالعه توصیفی، 2492 زوج نابارور مطالعه شدند. این زوج ها با روش نمونه گیری سیستماتیک از بین مراجعه کنندگان به پژوهشکده رویان در فاصله سال های 1380-1374 انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک و روش های تشخیصی موجود در پرونده بیماران، در پرسشنامه ثبت و نتایج با نرم افزار آماری SPSS 11.5 آنالیز شد.
در این مطالعه، فراوانی ناباروری اولیه و ثانویه به ترتیب 90.1% و 9.9% بود. در میان 2492 زوج، 50.5% فاکتور مردانه، 28.6% فاکتور زنانه، 11.6% هر دو فاکتور مردانه و زنانه را داشته و در 9.3% از زوج ها علت ناباروری مشخص نبود (ناباروری با علت ناشناخته). نتایج نشان داد که 32.3% مردان، اسپرموگرام نرمال 23.6% مردان آزوسپرمی و 40.3% اختلال اسپرم داشته و 3.8% قادر به جمع آوری نمونه جهت بررسی مایع منی نبودند. در میان زنان، فاکتورهای ناباروری عبارت بودند از: فاکتور تخمدانی (20.36%)،فاکتور لوله ای (12.64%) فاکتور رحمی (4.13%)، اندومتریوزیس (1.28%) و سقط مکرر (0.68%) در حالی که 50.48% زنان، از نظر فاکتورهای باروری نرمال بودند.
اگر چه ناباروری مردانه، شایع ترین علت ناباروری در پژوهشکده رویان به دست آمد، اما نمی توان این گونه نتیجه گیری کرد که ناباروری مردان، شایع ترین علت ناباروری در ایران است زیرا پژوهشکده رویان، یک مرکز ارجاعی به ویژه برای ناباروری مردان است. انجام مطالعات مشابه در سایر مراکز ناباروری در ایران برای تعیین شایع ترین علت ناباروری، توصیه می شود.