بررسی عمق ناحیه معدنی زدایی شده دندانی بر روی تصاویر تفریقی دیجیتالی در شرایط Invitro

پوسیدگی های دندانی، آسیب هایی با حدود نامشخص هستند که برای مشاهده آنها در رادیوگرافی های معمولی باید حدود 40 درصد فرآیند معدنی زدایی صورت گرفته باشد. رادیوگرافی های معمول عمق نفوذ پوسیدگی را کمتر از مقدار واقعی آن نشان می دهد. با روش رادیوگرافی تفریقی دیجیتالیدیجیتالی تشخیص تقلیل مواد معدنی به میزان 5-1 درصد در واحد حجم امکان پذیر است.
تعیین عمق ناحیه معدنی زدایی شده دندانی در تصاویر تفریقی. با استفاده از اسید (PH=4.8) بر سطح پروگزیمال 15 دندان پره مولر کشیده شده سالم انسان یک ناحیه معدنی زدایی شده مینائی ایجاد شد. از این نمونه ها رادیوگرافی های دیجیتالی مستقیم در شرایط استاندارد در یک دوره 42 روزه تهیه و تصاویر روزهای 7، 14، 21، 28، 35 و 42 با تصویر مرجع (قبل از ایجاد معدنی زدایی) تفریق شد. چون تمام تصاویر در روز چهل و دوم نشان دهنده معدنی زدایی پروگزیمال متوسط بودند، از تمام دندان ها در روز آخر برش میکروسکوپی تهیه شد و میانگین عمق ضایعات در نمای میکروسکوپی و تصاویر تفریقی برآورد شد و اختلاف آماری بین اعداد با آزمون تی محاسبه شد.
میانگین عمق ضایعات در روز چهل و دوم بر تصاویر تفریق شده (mm 0.18 ± 0.43) کمتر از نمای میکروسکوپی (mm 0.18 ± 0.45) بود اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.
اندازه گیری عمق مرکزی ضایعه بر روی تصاویر تفریقی روش مناسبی برای نشان دادن پیشرفت معدنی زدایی است.