بررسی تاثیر ریشه درخت بید بر پایداری شیروانی های خاکی

منطقه مورد مطالعه در شمال باختری ایران و در حدود 20 کیلومتری خاور شهرستان هریس واقع شده و بخشی از زون البرز- آذربایجان است. سنگهای پلوتونیک منطقه مورد مطالعه، دیوریت، گرانودیوریت، دیوریت کوارتزدار و مونزودیوریت کوارتزدار با سن ائوسن میانی- بالایی است که در سنگهای آتشفشانی ائوسن نفوذ کرده اند و سیالهای ماگمایی و گرمابی حاصل از این توده ها باعث دگرسانی خود توده و سنگهای آتشفشانی اطراف شده است. بافت این گرانیتوییدها دانه ای و ریزدانه پورفیری بوده و کانی های سنگ ساز مهم آنها شامل پلاژیوکلاز، فلدسپار قلیایی، کوارتز، اوژیت، هورنبلند، زیر کن و آپاتیت است. بررسی های سنگ نگاری نشانگر وجود بافتهای ناتعادلی مانند آپاتیتهای سوزنی، هورنبلندهای اسکلتی و پلاژیو کلازهای با زون بندی غیر عادی در این سنگهاست که می توانند به عنوان شواهد آمیختگی ماگمای اسید و بازی باشند. براساس بررسی های صحرایی، سنگ شناسی و ژئوشیمیایی گرانیتوییدهای منطقه از نوع I می باشد. این سنگها کلسیمی قلیایی پرپتاسیم و متاآلومینوس بوده و به کمانهای قاره ای یا کمانهای پس از برخورد تعلق دارند.