مقایسه سودمندی سمعک های دیجیتال، قابل برنامه ریزی و آنالوگ

با توجه به پیشرفت فناوری سمعک در جهت جایگزینی سمعک های آنالوگ با سمعک های دیجیتال و قابل برنامه ریزی مقایسه میزان رضایتمندی بیماران از این سمعک ها توسط یک ابزار ارزشمند ضرورت بسیاری دارد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی امتیاز سودمندی سمعک های دیجیتال و قابل برنامه ریزی یا کنترل دیجیتال و آنالوگ با استفاده از پرسشنامه خلاصه شده سودمندی سمعک (APHAB) انجام شده است.
این مطالعه مقطعی برای 90 نفر مبتلا کم شنوایی حسی عصبی متوسط تا شدید، در سه گروه استفاده کننده از سمعک به ترتیب: دیجیتال 43 نفر، قابل برنامه ریزی 15 نفر و سمعک آنالوگ 32 نفر که به مراکز شنوایی شناسی دولتی و خصوصی تهران در سال 1384 مراجعه کرده بودند انجام شد. جهت همه افراد مورد بررسی ادیومتری تن خالص انجام شد و پرسشنامه APHAB تکمیل گردید. سپس سمعک تجویز و تنظیم شد. یک ماه بعد از استفاده از سمعک دوباره پرسشنامه فوق توسط بیمار تکمیل شد.
میانگین امتیاز کلی سودمندی پرسشنامه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه ریزی و آنالوگ به ترتیب 49.05، 33.19 و 39.53 بود که موید اختلاف معنی دار بین سمعک دیجیتال در مقایسه با سمعک های قابل برنامه ریزی و آنالوگ بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه شرایط مطلوب پرسشنامه برای سمعک دیجیتال 53.46، قابل برنامه ریزی 37.66 و آنالوگ 39.09 بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه نویز زمینه برای سمعک دیجیتال، قابل برنامه ریزی و آنالوگ به ترتیب 46.39، 25.53 و 35.31 بود که در هر دو زیر مجموعه نشان دهنده تفاوت معنی دار سمعک دیجیتال با دو نوع سمعک دیگر بود. میانگین امتیاز سودمندی در زیر مجموعه بازآوایی در سه گروه تفاوت معنی دار نداشت.
به نظر می رسد سمعک های دیجیتال در کاهش ناتوانی ناشی از نقص شنوایی از سمعک های قابل برنامه ریزی و آنالوگ سودمندترند.