بررسی تنوع الگوی مکانی گونه های مهم مرتعی پارک ملی گلستان و مناطق همجوار

در این مطالعه الگوی مکانی گونه های غالب، غنا و تنوع گونه ای در مراتع تخریبی و حفاظتی پارک ملی گلستان از طریق قاب های پیوسته (روش های TTLQV و PQV) و روش فاصله مربع T در سه تیپ بوته زار، علفزار و بیشه مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این تحقیق، تعیین الگوی مکانی و شاخص های تنوع بر اساس تیپ های گیاهی و تاثیر برخی از عوامل محیطی و فیزیکی بر روی فاکتورهای فوق می باشد. طبق نتایج بدست آمده تیپ بیولوژیکی غالب از رابطه کریپتوفایت > همی کریپتوفایت> ژئوفایت > کامافایت> تروفایت، فرم رویشی از رابطه: گیاهان چوبی < علف گندمیان < پهن برگان علفی و غنا بر اساس قاب های پیوسته در دو تیپ تحت بررسی از رابطه: بوته زار > علفزار پیروی می نماید. به طور کلی بر اثر چرای مفرط، میزان بارندگی کم و شیب های جنوبی در مناطق تخریبی، گونه های یکساله و خشبی زیاد شده، در نتیجه تنوع و غنا افزایش یافته اند ولی از ارزش خوشخوراکی کمی برخوردارند. در مناطق حفاظتی غنا زیاد بوده ولی به علت عدم چرا، رقابت گونه ای کم شده و تنوع کاهش یافته است. از آنجا که گونه ها اکثرا یکساله هستند، نمی توان الگوی خاصی را پیشنهاد داد. از این رو، الگوی مکانی چند گونه غالب در مقیاس محلی در مناطق تخریبی و حفاظتی به خاطر شرایط محیطی، فیزیوگرافی و بیولوژیکی به صورت تصادفی یا کپه ای هستند و در مقیاس بزرگتر (قاب مشبک 100 متر مربعی) به صورت کپه ای است. در تیپ بیشه، درختچه ها به صورت کپه ای - یکنواخت و کپه ای - تصادفی هستند.