تعیین بروز ژن ها در آدنوکارسینوم کولورکتال با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی و روش Tissue array

مقایسه فراوانی و چگونگی بروز پروتئین های فوق در سلولهای توموری و غیر توموری کولون افراد مبتلا به این بدخیمی با بروز آنها در افراد غیر مبتلا و تعیین ارتباط آنها با یافته های میکروسکوپی تعیین کننده پیش آگهی شامل grade, stage، نوع تومور، تهاجم عروقی و دور عصبی.
مطالعه بر روی بلوکهای پارافینی تهیه شده از نمونه های بافتی تومور کولون و بخش های غیر توموری 58 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم کولورکتال و 50 مورد کولکتومی به دلایل بیماری های غیر توموری انجام گرفت. نمونه های سیندری شکل کوچک بافتی با پانچ بیوپسی 2.5 میلی متری از نقاط مورد نظر ار بلوکهای مورد بحث استخراج شد و هر 30 نمونه به روش دستی در یک بلوک Tissue array قرار گرفت. پس از برش و انجام رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بروز پروتئین های فوق بررسی شد.
فراوانی بروز P53 در سلول های توموری به طور معنی داری بیشتر از سلولهای غیر توموری کولون افراد مبتلا و کولون افراد غیر مبتلا بود. (P<0.001). بروز این پروتئین در بافتهای توموری با تهاجم عروقی ارتباط مستقیم داشت. (P=0.017) فراوانی بروز P16 و P21 در تومور کمتر از بروز آنها در بافتهای غیر توموری بیماران سرطانی و بافتهای بیماران غیر سرطانی بود. (P<0.001). و چگونگی بروز این دو پروتئین با فاکتورهای پیش آگهی ارتباط نداشت. فراوانی بروز غشاییE- Cadherin و b -catenin در تومور و کنترل ها با هم تفاوت معنی داری نداشت. اما بروز غشایی E- Cadherin ارتباط مستقیم با کاهش تمایز سلولی (P=0.023) و ارتباط معکوس با احتمال تهاجم عروقی (P=0.025) داشت. بروز غشایی b -catenin نیز با احتمال تهاجم عروقی نسبت معکوس داشت. (P=0.049) بروز سیتوپلاسمی و هسته ای b -catenin در تومور به طور معنی داری بیشتر از بروز آن در بافتهای غیر توموری بود. (P<0.001). بروز این مارکر در سیتوپلاسم ارتباط معکوس با افزایش مرحله (P=0.013) و در هسته ارتباط مستقیم با کاهش تمایز سلولی داشت (P=0.012).
به نظر می رسد که با بررسی الگوی بروز پروتئین های P53 و E- Cadherin در سلولهای توموری آدنوکارسینوم کولون بتوان ماهیت تهاجمی تومور را پیش گویی کرد. این بررسی ها که به سادگی بر روی نمونه های کوچک بیوپسی فیکس شده در فرمالین قابل انجام است. شاید بتواند در پیش بینی stage, grade انتخاب نوع درمان و پیش گویی پاسخ به درمان قبل از جراحی و خارج نمودن تومور کمک کننده باشد. استفاده از تکنیک مقرون به صرفه آرایه بافتی می تواند سبب تسریع در انجام مطالعات و کاهش هزینه ها و کنترل بهتر نتایج شود و به انجام تحقیقات مشابه کمک کند.