بررسی میزان فراوانی اختلال دید و علل آن در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر مشهد 84-1383

کاهش بینایی در کودکان یکی از مسایل مهم در طب اطفال می باشد. شواهد حاکی از افت تحصیلی در دانش آموزان کم بینا می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان فراوانی اختلالات دید در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 84-1383 بوده است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی نمونه ای شامل 2130 دانش آموز شامل 1047 پسر و 1083 دختر بین سنین 7 تا 11 سال از نواحی هفت گانه آموزش و پرورش شهر مشهد تحت بررسی اختلالات دید قرار گرفتند. حجم نمونه در هر ناحیه شامل 2 آموزشگاه پسرانه و دخترانه و هر آموزشگاه حدودا 150 دانش آموز بوده است که تقریبا به نسبت های مساوی از 5 پایه ابتدایی انتخاب شده اند. دید هر یک از دو چشم با چارت اسنلن و از فاصله 6 متری ارزیابی گردید. دانش آموزانی که حدت بینایی آنها در هر یک از دو چشم کمتر از 0.8 بوده و با عینک یا پین هول قابل اصلاح نبود به مرکز تخصصی چشم پزشکی خاتم الانبیا)ص(ارجاع داده شدند تا تعیین علت گردد.
در این مطالعه مشخص شد که 5.2 درصد از دانش آموزان دچار درجاتی از اختلال دید در یک یا دو چشم هستند، که بیش از نیمی از آنها (3.1 درصد(به کلینیک تخصصی خاتم الانبیا، ارجاع داده شدند. شیوع کلی تنبلی چشم در یک یا دو چشم 0.8 درصد، شیوع کلی عیوب انکساری 13.3 درصد، شیوع کلی استرابیسم با یا بدون کاهش دید 0.3 درصد و شیوع تمارض 0.2 درصد بوده است.
با استفاده از مطالعه حاضر و مقایسه آن با مطالعات مشابه در سال های گذشته می توان تا حدی به کفایت طرح سنجش بینایی قبل از دبستان پی برد.