قلمرو شریعت و حجیت فعل معصوم

قلمرو شریعت به معنای گستره نظام حقوقی اسلام و حوزه احکام فرعی عملی از مباحثی است که از زوایای مختلف مورد توجه متکلمین، اصولین و فقها قرار داشته و بدان پرداخته اند.
دو رویکرد حداقلی و حداکثری در تعیین حوزه احکام فقهی، بخشی از مباحثات و مذاکرات متکلمین را در باب دین حداقلی و دین حداکثری پدید آورده است. گرچه سنت به مفهوم عام گفتار، افعال و تقریرات معصوم، برای اثبات و یا رد شمول شریعت نسبت به برخی حوزه های فردی و اجتماعی مورد استناد قرار گرفته، اما غالبا مستند نظریات، سنت قولی بوده و عملا سنت فعلی و تقریری مورد غفلت قرار گرفته است.
در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن بررسی دلالت و ظهور افعال، ثابت شود که افعال معصوم ظهور و دلالت بر حکم شرعی داشته و این دلالت از نوع دلالت های عقلی است و حتی گاهی دلالت افعال قوی تر از ظهور الفاظ است.
در صورتی که افعال معصوم دارای ظهور در حکم شرعی باشند، با توجه به اینکه او دارای افعال مختلفی از جمله افعال طبیعی و عادی، افعال دنیوی، افعال عرفی و... در زندگی می باشد، می توان شمول شریعت نسبت به حوزه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی را بررسی و از این طریق گستره نظام حقوقی اسلام را تعریف و تعیین کرد.