بررسی فعالیت سیستم ایمنی سلولی در بیماران مبتلا به تومورهای سر و گردن و تعیین ارتباط آن به تشخیص، گستردگی و پیش آگهی بیماری

با توجه به نقش شناخته شده ایمنی سلولی در پیش آگهی تومورهای بدخیم در محدوده سر و گردن، بویژه نوع اسکواموس سل کارسینوما (SCC=Squamous cell carcinoma)، در این مطالعه سعی شد تا برآوردی از میزان فعالیت ایمنی بیماران مبتلا به تومورهای (خوش خیم و بدخیم) سر و گردن انجام شود و ارتباط آن با نوع و شدت درگیری تومورال و نیز پیش آگهی بیماری سنجیده شود.
مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی با بررسی 40 بیمار مبتلا به تومورهای سر و گردن مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و فیروزگر تهران (آذرماه 1382 تا مردادماه 1384) می باشد. پس از تست با DNCB ((Dinitrochlorobenzene و درجه بندی پاسخ جلدی، با فاصله زمانی سه هفته، خونگیری از بیماران انجام شد و پس از جداسازی لنفوسیت ها و کشت آنها در محیط کشت سلولی و تحریک توسط محرک PHA ((Phytohemagglutinin، میزان سیتوکین های تولیدی توسط لنفوسیت های خون محیطی به روش ELISA ((Enzyme-linked immunoadsorbent assay، تعیین و با اطلاعات مربوط به تشخیص پاتولوژیک، مرحله بیماری تومورال (مرحله 1 تا 4) و نیز نتایج مربوط به پیگیری بالینی بیماران، مقایسه شد.
در این مطالعه مشخص شد که در بیماران مبتلا به تومور بدخیم پیشرفته تر (مراحل 3 و 4)، در مقایسه با مراحل 1 و 2، میزان واکنش پوستی با درجه بالا (درجه 3 و 4)، کمتر است. در بیماران مبتلا به تومور بدخیم اپیتلیال، تست پوستی با درجه کمتری نسبت به تومورهای غیراپیتلیالی و نیز خوش خیم، مثبت شد. میزان انترلوکین 2 نیز با افزایش مرحله بیماری (مراحل 1 تا 3)، افزایش و با ورود بیماری به مرحله چهارم، واضحا کاهش پیدا می کرد. اگر چه چنین یافته ای در مورد انترلوکین 12 و انترفرون گاما نیز دیده شد، ولی از نظر آماری معنی دار نبود. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین درجه واکنش پوستی و میزان تولید سیتوکین ها پیدا نشد. در پایش نیز از 4 بیمار فوت شده، 3 مورد دارای تست پوستی ضعیف و همگی دارای سطوح پایین انترلوکین 2 بودند.
این تحقیق نشان دهنده ارتباط واضح بین میزان واکنش پوستی، با مرحله بیماری و نیز نوع تشخیص اولیه می باشد، در ضمن سطح انترلوکین 2 نیز در مرحله نهایی سیر بیماری، کاهش قابل توجهی پیدا می کند. با توجه به مشاهده ارتباط بین فعالیت سیستم ایمنی و شدت و نوع بیماری، می توان از این یافته ها در مطالعات آینده جهت تصمیم گیری در انتخاب درمان و تعیین پیش آگهی بیماری استفاده کرد.