بررسی ابعاد فک ها و اکلوژن دندان های دایمی کودکان مبتلا به تالاسمی بتای ماژور در بیمارستان کودکان تبریز، سال 1384

بیان مساله: تالاسمی ماژور یکی از بیماری های موروثی خونی با تظاهرات دهانی بسیار زیاد و شدیدی است.
هدف از این پژوهش بررسی ابعاد فک ها و اکلوژن در بیماران مبتلا به تالاسمی بتای ماژور در بیمارستان کودکان شهر تبریز در سال 1384 بود.
مواد و نمونه ی مورد بررسی دربردارنده ی 24 بیمار مبتلا به تالاسمی بتای ماژور با میانگین سنی 2/3 ±9/14 سال و 24 فرد سالم با میانگین سنی 9/3±5/13 سال بود. با فراهم آوردن قالب های فک بالا و پایین، همه ی اندازه گیری های مورد نظر بر روی کست ها با استفاده از کولیس انجام گرفت. اندازه ی اوربایت و اورجت و گونه ی رابطه مولری به صورت بالینی ثبت شد. از t-test two-tailed برای تعیین تفاوت آماری مفاهیم با به کار بردن 05/0>p، به عنوان تراز مفاهیم، استفاده گشت.
در فک پایین بیماران مبتلا به تالاسمی، پهنای زیاد در ناحیه ی اینسایزور، عمق قوس بزرگ تر و طول بزرگ تر قوس قدامی در سمت راست و چپ مشاهده گردید. در فک بالا تفاوت آماری معنادار در میانگین پهنای اینتر اینسایزور، عمق قوسی، پهنای اینترمولر و طول قوس قدامی راست و چپ دیده شد. درباره ی پهنای کانین ها و پرمولرها، طول قوس خلفی راست و چپ و خمیدگی اسپی هر دو قوس فکی اختلاف آماری معنادار در دو گروه مشاهده نگردید.
گروه مبتلا به تالاسمی در مقایسه با گروه سالم دارای ماگزیلای باریک، ماگزیلا و مندیبل کوچک و پهنای کم اینتر اینسایزور در قوس ماگزیلا و مندیبل است.