بررسی پلی مورفیسم آلل های HLA-DRB,DQA1,DQB1 در بیماران هپاتیت B مزمن در مقایسه با افراد سالم به روش PCR - SSP

عفونت مزمن با ویروس هپاتیت Hepatitis B Virus (HBV) B طیف وسیعی از بیماران، شامل ناقلین بدون علامت، هپاتیت حاد، هپاتیت مزمن و سیروز کبدی را دربر می گیرد. از علل ایجاد کننده عفونت مزمن هپاتیت B می توان فاکتورهای ویرولانس ویروس، فاکتورهای ایمونولوژیک و ژنتیک میزبان را نام برد. از مهمترین فاکتورهای ژنتیکی میزبان آنتی ژنهای HLA می باشند و ارتباط آنتی ژنهای HLA با هپاتیت مزمن نشان داده شده است. در این مطالعه فراوانی آللهای HLA درگروه شاهد و کنترل مورد بررسی و مقایسه آماری قرار گرفته اند.
این مطالعه به صورت تحلیلی و به روش Case-Control انجام گرفته است. در این بررسی تعداد 50 بیمار مبتلا به هپاتیت B مزمن از نژاد ترکمن که حداقل شش ماه HBsAg مثبت بودند و 65 نفر گروه کنترل سالم ترکمن (اهدا کننده سالم) انتخاب شدند و آللهای HLA کلاس دو (DRB,DQA1DQB1) با روش PCR-SSP تعیین گردید.
فراوانی آلل (P=0.000)HLA-DQB1*0604, (P=0.000)HLA-DRB1*0301 و (P=0.032)HLA-DQA1*0501 در بیماران به طور معنی داری از گروه کنترل بیشتر بوده است درحالی که فراوانی آلل های (P=0.009)HLA-DRB1*1301، (P=0.007)HLA-DRB1*1501، (P=0.000)HLA-DQA1*0401، (P=0.016)HLA-DQB1*0401 و (P=0.008)DQA1*0102 در گروه کنترل بیشتر بوده است.
این تحقیق نشان می دهد که احتمالا برخی از آللهای HLA-Class II در استعداد ابتلا به هپاتیت B مزمن و برخی دیگر، در پیشگیری از مزمن شدن بیماری نقش بارزی داشته باشند.